Ook onze crew daagt zichzelf regelmatig uit tot het leveren van topprestaties. En daar zijn we trots op. In april heeft Claudine een trailtocht van 170 kilometer afgelegd in Schotland. Lees hier haar ervaring.
De feiten
Aantal deelnemers: 300
Beweegvormen: fietsen, hardlopen en kanoën.
Voorbereiding: niet optimaal (veel te weinig gefietst). Wel voldoende loopkilometers, krachttraining en volop vertrouwen in mijn eigen lichaam en fysieke mogelijkheden.
Dag 1
We begonnen onze tocht met een loop van 15 km over voornamelijk onverharde bospaden. Hardlopen dat kan ik wel, dus dit was een heerlijke start. Met een lekker tempo vlogen we over het parcours. De eerste wissel bij Cawdor Castle; daar begon de fietstocht van 77 km.
Goed aankleden was noodzakelijk, want met 2 graden was het toch behoorlijk fris. Na het lopen is het even even wennen aan het fietsen. Belangrijk is zo snel mogelijk een mooie cadans te vinden om de fietskilometers goed te volbrengen. Tijdens het fietsen hielden we elkaar goed scherp om op tijd te eten en te drinken. Want als je een “hongerklop” krijgt, voelt dat als een knock-out en dan wordt het heel lastig om de finish te halen.
Het fietsen gaat lekker tot ik plotseling een enorme kramp in de bovenbenen krijg. Toch te weinig gedronken? Of te weinig fietskilometers gemaakt? En ja hoor, het laatste stuk bestaat uit een zware klim richting het kamp. Ik zit er lichamelijk behoorlijk doorheen. Gelukkig ben ik mentaal sterk genoeg om de finish te visualiseren en door te gaan. Zeker dankzij mijn maatje die me helpt focussen en blijft motiveren. YES!! De afdaling naar het kamp is in zicht. Aangekomen blijken we bij de eerste 30 deelnemers te horen (van de 300) en ben ik als 1e vrouw binnen.
Dag 2
De volgende dag starten we om 8.00 met een 33 km off-road tocht. Wat doen mijn benen pijn en eigenlijk alles doet zeer. Ik vraag me af of dit wel goed gaat komen vandaag. Eerst ervoor zorgen dat mijn energievoorraad weer op peil is en dat we goed bevoorraad zijn.
“There we go” voor het eerste off-road fietsgedeelte. Het fietsen is prachtig, gravel paden langs het water en we hebben een lekker tempo. Na een vrij vlakke tocht wordt het weer wat “heuvelachtiger”. Nu komt het aan op doorzettingsvermogen, karakter en natuurlijk: nooit opgeven altijd doorgaan.
Ik krijg het echt zwaar. Mijn benen verzuren totaal en de trappers krijg ik heuvel op amper rond. Gelukkig is daar mijn maatje weer, die mij steunt en support en ik spreek mezelf streng toe dat ik nu niet moet opgeven. Ik val nog liever van mijn fiets dan dat ik van mijn fiets moet stappen om heuvel op te lopen. Na een zware klim een steile afdaling stuiter ik met mijn voorband over een behoorlijke steen. Ik weet meteen dat mijn band lek is.
Langs de kant verwissel ik snel mijn band, maar dan wordt ik toch door de eerste vrouwen ingehaald. Ik weet het, officieel is de Rat Race geen wedstrijd, toch voel ik de strijd in mijzelf branden. Snel die band verwisselen en weer op de fiets in de achtervolging. Helaas, ik voel dat alle kracht uit mijn benen is verdwenen. Dus focus op in een goed tempo door fietsen tot het wisselpunt. Gehaald!
Bij het wisselpunt aangekomen omkleden en klaarmaken (folie, zaklamp, eten) voor de trailrun. De run gaat door de highlands van Schotland. Ik geniet echt van deze laatste 23 kilometers. Ik probeer continue mijn voeten droog te houden, maar halverwege moeten we door een beek lopen waarbij we kniehoog door het water gaan. Nu mijn voeten toch nat zijn loop ik verder door elk beekje en modderpoel. De klim wordt steeds steiler en steiler tot we bij het hoogste punt zijn om af te dalen naar beneden.
De afdaling is een gekkenhuis. Supersteil, glad en modderige rotsen; ik kies mijn pad zigzaggend naar beneden. Concentratie is hier belangrijk want even niet opletten betekent dat je meteen onderuit gaat of jezelf blesseert door een misstap.
Heelhuids en vol adrenaline bereik ik het laatste stuk. De laatste 2 km kanoën we naar de finish. 7 uur na onze start, finishen we en worden we als helden ontvangen door de organisatie van Rat Race. We zijn bij de eerste 60 en ik ben de 4e vrouw die finished. Jammer, maar belangrijker: we zijn niet geblesseerd en hebben heelhuids de finish bereikt.
We hebben het gehaald
170 kilometer, dwars door Schotland. Van de oost- naar de westkust. Wat was het mooi, wat was het zwaar en wat was het een geweldige ervaring. Het mooie van zo’n evenement is dat je een sportieve prestatie kan neerzetten, jezelf kan uitdagen, grenzen verleggen, maar vooral ook bijzondere mensen ontmoeten en nieuwe vriendschappen sluiten.
Het was dan wel geen wedstrijd, toch heb ik een ongelooflijke strijd met mezelf geleverd. Heel tevreden over de mooie prestaties die je kunt leveren met geloof en vertrouwen in jezelf en een maatje die je motiveert om nooit maar dan ook nooit op te geven!
Nu mezelf bezinnen op de volgende uitdaging. Oh nee, eerst starten met de voorbereiding op de hele marathon van Berlijn in september.
Iets voor jou?
In september is er weer een Coast to Coast Ratrace. Ik help je als ervaringsdeskundige graag met je voorbereiding. Nog geen lid van Het Sporttheater? Klik hier voor meer informatie.
